Haftalık yazılarımın yolculuğu 20.yazımla devam ediyor sevgili dostlar;
Bu hafta sizlere, benim penceremden görünen 20.Yüzyıl hakkında yazı yazmak istedim...Son 24 yılına yetiştiğim 20.Yüzyıl aynı zamanda yeni bir bin yıla girmeye hazırlanıyordu...Herkes sanki, sihirli bir değnek değecek, yeni yüzyılda ve bin yılda bir çok şey değişecek umuduyla bakıyordu, öyle mi oldu dersek, pek öyle olduğunu düşünmüyorum...Tabiatı, coğrafyası güzel ülkeme, değmeyen sihirli değnek, değse bile, statüko zihniyeti şeklinde, ağır ağır işlerdi yine değişimler...Özellikle de kabus gibi yaşanan şu son 15 yıl 20.Yüzyılın sancılarının, güzel ülkeme acı aktarımı olarak görüyorum...Neyse biz dönelim 20.Yüzyıla, olumlu-olumsuz aktarım yapmaya çalışacağım...Daha ilkokul çağlarından, büyüklerimizin eliyle ağızlarını kapatarak sus işareti yapması, dışarıda her şeyi konuşma diye tembihlemesi, her ne kadar güvercin tedirginliğini bizlerde yaratsa da gecekondu mahallesinin samimiyetiyle dışarıda her renkten arkadaşlarımla oynadığım oyunlarda, beni o kadar özgür kılıyordu...Acaba yeni yüzyılda, bin yılda sihirli değnek bu tedirginlikleri ortadan kaldıracak mıydı!! Sadece umut, halen var olan umut gibi...Okulda da bir şey değişmiyordu bir türlü, inandığınız inanca, yaşam şeklinize ağır hakaretler, küfürler duyuyorduk, hem bazı öğretmenlerden hemde öğrencilerden ama konuşamazdık çünkü ailemiz ve yüce devletimiz güvercin tedirginliğini yerleştirmişti bizlere, alnımızda mı yazıyordu farklı olduğumuz onu da bilmezdik ya yine de kin tutmazdık, oynardık okul bahçesinde, hiçbir şey olmamış gibi basket potalarına atardık topları...Güzellikler yok muydu hiç, tabi ki vardı, her daim olduğu gibi sanat birleştiriyordu insanları, günümüze aktarılan en güzel şey belki de sanat...Zeki MÜREN' i, Müzeyyen SENAR' ı, Mahzun-i ŞERİF' i bize lütfeyledi 20.Yüzyıl, onların şarkıları, türküleri birleştiriyordu bir nebzede olsa insanları...Bizde kendimizce daldık müziğin içine, aileden türkülere, dışarıdan da Sanat Müziğine...Tiyatro da birleştiriyordu insanları, Hacivat-Karagöz birleştiriyordu çocukları, Adile NAŞİT teyze de birleştiriyordu, bilmezdik onunda farklı olduğunu, olsun 20.Yüzyılın çocuklara hediyesiydi ya...Futbol birleştiriyordu insanları her ne kadar bizim evde farklı renk takımlar tutulsa da, Sarı-Kırmızı babanın, hayatın ta kendisi olan Siyah-Beyaz oğlu...Amacımız her daim AŞK, sevgi olsun dostlar, birbirimize ışık olalım, acılarla, katliamlarla, soykırımlarla dolu 20.Yüzyıl, artık tarihte bir ders olarak kalsın ama şimdiki yüzyıl, bin yıl da tarihi aratmasın...Haftalık yazım ile 20.Yüzyıldan bir fotoğrafımı da izninizle birleştirmek istiyorum dostlar...TANRI SEVGİDİR...SEVELİM...Barış AKENGİN