26.Haftalık yazımın yolculuğu AŞK yolcusu AŞIK VEYSEL ile devam ediyor...Yüzyıllar boyunca söylenecek güzel eserler bıraktı gönül gözü açık olan AŞK ve ışık yolcusu...Derin tasavvufi yaşamını şiirlerine oradan da en yakın dostu olan bağlamasına aktardı, iyi ki de aktarmış, ışığını yaymış...AŞIK VEYSEL insanı, tabiatı, kâinatı, TANRI yı bir arada gördü, insanlığa Vahdet-i Vücut felsefesini yansıttı, arıda, kuşta, çiçekte aradı TANRI yı...Alevi inancının özü olan 4 elementten Toprak, en sadık yari idi VEYSEL' in...4 kapı 40 makamın 4.kapısı olan Hakikat kapısının evrensel simgesidir Toprak, en üst mertebeye ulaşmak, gerçeği yani Hakk-ı kendi suretinde görmektir, VEYSEL bunları yaşadı ve anlattı en yakın dostu bağlaması ile...Hakikat kapısının sevgisi insandır, bu kapıda yer ana, gök ise gerçeğin babasıdır...Çocuklarının ölmesi ve eşinin bırakıp gitmesi VEYSEL için başka bir acıdır, bunu bağlaması ile dile getirmiştir...Türkülerinde kendine has yorumuyla doğadan insan sevgisine, hüzünden yaşama sevincine, iyimserlikten umutsuzluğa, dinden siyasete, karşılıksız ve umutsuz aşktan, birbirlerini deli gibi sevenlere birçok eserler bırakmıştır AŞIK VEYSEL...Uzun ince bir yoldayım, Dostlar beni hatırlasın, Kara toprak, Ben gidersem sazım sen kal dünyada, bu unutulmaz eserlerinden bazılarıdır...Doğaya olan aşkını bağlamasının yanı sıra memleketinde ilk meyve ağacını yetiştirerek göstermiş ve diğer köylülerine örnek olmuştur AŞIK VEYSEL, bahçesinde elmadan kayısıya, kirazdan cevize kadar türlü türlü meyve ve çiçek varmış, köylüleri ''Atalarımız bunca yıl böyle bir iş yapmamışlar, şu kör adam onlardan daha mı iyi bilecek ki böyle bir işe kalkıştı ?'' demişler, birkaç yıl sonra ağaçlar yetişmiş, meyve vermiş, köylüler önceden söyledikleri sözleri hatırlayıp utanmışlar ve bu defa ''VEYSEL kör değilmiş, meğer kör olan bizlermişiz'' diyerek kutlamışlar, işte böylesine uzağı gören bir ulu ozandır AŞIK VEYSEL...Halk ozanı VEYSEL son anlarında ise hasta yatağında başucunda bekleyenlere bir teyp getirmelerini söyler, teyp getirildiği zaman odaya bir sessizlik çöker, büyük ozanın ağzından şu dizeler dökülür, ''Selam saygı hepinize, gelmez yola gidiyorum, gemiler bekler limanda, tayfaları hazır yolda, gözüm kalmadı cihanda, eşim dostum yavrularım, işte benim sonbaharım'' dizeleri dökülür ve AŞIK VEYSEL birkaç saat sonra Hakk-a yürür...Anadolu' nun farklı kültürlerinden biri olan VEYSEL, kapkaranlık dünyasında, aydınlık düşünceler taşıyarak başka sanatçılara da örnek olmuştur, 70 yıllık karanlık dünyasında, içi apaydınlık koca bir yürektir AŞIK VEYSEL...Bağlamasıyla, türküleriyle Işık saçtı VEYSEL, o Işık aydınlatsın tüm kalpleri, yüzlerce yıl sonrasına selam olsun, yürek ile yaşam daim olsun...Haftalık yazımı AŞIK VEYSEL' in çok sevdiğim eserlerinden biri ile bitirelim, VEYSEL der ki:

Ben gidersem sazım sen kal dünyada
Gizli sırlarımı aşikâr etme
Lal olsun dillerin söyleme yada
Garip bülbül gibi ah ü zar etme 

Sen petek misali VEYSEL de arı
İnleşir beraber yapardık balı
Ben bir insanoğlu sen bir dut dalı
Ben babamı sen ustanı unutma

TANRI SEVGİDİR...SEVELİM...Barış AKENGİN